Sadece bir Ricky Hatton – Bir İngiliz Boks Efsanesinin Mirası

Manchester efsanesinin boks kariyeri boyunca yankılanan ‘tek bir Ricky Hatton’ vardı. Sadece bir Ricky Hatton vardı ve belki de sadece bir tane olabilirdi.

Daha önce hiç kimse Hatton’un yaptığı gibi İngiliz boksuna aynı tür canlı heyecan enjekte etmemişti.

Henry Cooper ve Frank Bruno gibi spor halkı tarafından hayran olan ulusal bir hazineydi, ama aynı zamanda gerçek bir dünya çırpıcısıydı.

Kostya Tszyu’yu IBF Süper Light-weight World şampiyonu olmak için devirdiğinde, bölümün en iyi savaşçısı olmak için kiloluk pound büyüklerinden birini yendi.

O kavgada bir doğanın gücüydü. Hatton underdog’du ama Tszyu’yu yarışmadan zorladı. O gece inkar edilmeyecekti – en büyük, ama kariyerindeki birçok büyülü andan biri.

Onun yeteneği ve başarısı, Tszyu’daki neslinin en iyisini yapan iki ağırlıklı bir dünya şampiyonu ve hem Floyd Mayweather hem de Manny Pacquiao, onu özel kılan şeyin sadece bir parçasıydı.

Başka bir kısmı onun boks tarzıydı. Ringde sürekli saldırganlık, yürekten kararlılık, kötü vücut yumruklama ve belki de takdir edilmeyen zekayı birleştirdi. Halatlardan her adım attığında heyecan için yaptı. Hatton, eğlendirmenin görevinin olduğunu hissetti ve her seferinde bunu yaptı.

Altyılamaz vızıltı saldırıları dövüş stilinin bir parçasıydı, ancak ring dışındaki karakteri tamamen farklıydı. Adama yapılan her haraç sıcaklığını ve nezaketini tanır. Bunun bir nedeni var. O gerçekti ve gerçekti. Mizah anlayışı, kavga öncesi ve sonrası belirgindi.

Erişilebilir, nazik, ulaşılabilir, destekçileriyle bağlantısını asla kaybetmedi. Popülerliği, ülke çapında tüm Manchester’a yayıldı ve sonunda küreselleşti.

Mayweather ve Pacquiao ile savaştığında ünlü bir hayran lejyonu ile Las Vegas’ı devraldı.

Desteğinin yoğunluğu efsanevi. Manchester Metropolis Marşı’na unutulmaz duvar çubukları yaptı Mavi ayfutbol kulübünün kendi sahasında ve Tyson Fury ve Anthony Joshua’nın peşinden koşarak, trendy İngiliz boksunda yeni bir stadyum dolgusu çağını başlattı.

Kalıcı mirası, pek çok insan için kastettiği şey olacak.

Hatton, olağanüstü bir kombinasyondu – ringdeki özellikleri olağanüstü – ve sıradan. Herkes onunla ilişki kurabilir. Eğitim kampında bir keşiş gibi yaşıyordu, ancak onun dışında gusto ile yedi, hem arkadaşlarınızla hem de destekçilerle içti ve herkes için coşkulu bir şirketti.

“Benden biri olan bir dünya şampiyonuydum,” dedi.

Daha iyi koyamadın.

Bir Manchester Council mülkündeki halı tesisatçısından iyi niyetli bir dünya şampiyonu olmaya kadar hikayesi bir boks masal. Aynı zamanda spor için de uyarıcı bir masal. Tüm başarıları ve benzersiz popülaritesi için, özellikle rekabetten emekli olduktan sonra mücadele etti.

Antrenör Billy Graham ve ailesindeki gerginliklerle ayrılmak onu rahatsız etti. Depresyon ve bağımlılık konusundaki zorlukları konusunda açıktı.

Zihinsel sağlık hayırseverliği kampanyasının sefil bir şekilde yaşadığı bir büyükelçi, açık bir şekilde akıl sağlığı hakkında konuştu ve bunu başkalarına yardım etmek için yaptı.

Amir Khan, “Savaşçılar olarak kendimize güçlü olduğumuzu söylüyoruz – eğitiyoruz, terliyoruz, vuruyoruz, kalkıyoruz. Ama bazen en zor mücadele sessizce, zihinde olur.”

“Zihinsel sağlık zayıflık değil. Bu insan olmanın bir parçası. Ve bunun hakkında konuşmalıyız. Ulaşmalıyız. Birbirimize yaslanmalıyız.

Khan, “Sadece Britanya’nın en büyük boksörlerinden değil, bir arkadaş, bir akıl hocası, bir savaşçı, Ricky Hatton’u kaybettik,” diye devam etti Khan.

“Ricky, her şey için teşekkür ederim. Dövüşleriniz, zafer anlarınız, kumunuz için. Bizi ittiğiniz için teşekkür ederim, bize neyin mümkün olduğunu gösteriyor.

“Bunu okuyan herkese: Acı çekiyor veya mücadele ediyorsanız, yalnız değilsiniz. Konuşun. Ulaşın. Çünkü daha fazla ışığa, daha şefkate, daha anlayışa ihtiyacımız var.

“İyi dinlen, Ricky. Her zaman anılarımızın halkasında yeriniz olacaksın.”

Boks yaptıktan sonra destekleyici olarak çalıştı ve eğitmen olarak çalıştı. Halkanın cazibesi hala devam etti. 2012 geri dönüş mücadelesini kaybetti, 2022’de arkadaşı ve boks efsanesi Marco Antonio Barrera ile bir sergiye katıldı ve bu yıl daha sonra tekrar boks yapmak istiyordu.

“Bu adrenalin acele, kalabalığın kükremesi, çalma durumunuzu yaparken gerginlik. Dövüşten önce herhangi bir savaşçının hazırlığını en sinir bozucu şey. Ama gittiğinde onu özlüyorsun,” dedi bir keresinde.

Yine de her şeyi yaptı ve kesinlikle kendi yolunda yaptı. Yaşam tarzında, onu ‘Ricky Fatton’ takma adına yaslandığını gören dalgalanan ağırlık, tavsiye etmezken şöyle dedi: “Değiştireceğimi sanmıyorum.

“Çünkü bence insanların benim hakkımda sevdiği şey bu.

“Yaptığım hayran kitlesine sahip olmak için tüm hayatım boyunca çok çalıştım, yaptığım hayran kitlesine sahiptim çünkü heyecanlıydım.

“Yıllar boyunca kavgalarımı sevdiklerini düşünüyorum.”

Kesinlikle kavgaları sevdiler. Ama onu sevdiler.

Sadece 46 yaşında, Hatton bir baba ve büyükbabaydı.

Eski destekçisi Frank Warren’ın tahmininde Hatton, trendy bir harikaydı.

Warren şöyle yazdı: “Bir nesil genç boksöre ve hayranlara çok az kişiden daha önce hem kişiliği hem de ringde sağladığı eğlence nedeniyle ilham veren mükemmel yetenekli bir savaşçı.

Diyerek şöyle devam etti: “1997’de Widnes’teki ilk çıkışını yapmaktan, Manchester’daki Kostya Tszyu’ya karşı İngiliz boks tarihinin en tarihi kavgalarından birini kazanmaya devam eden Ricky, haklı olarak bu sporun trendy büyüklerinden biri olarak aşağı inecek.”

Sadece bir Ricky Hatton vardı. Tabii ki sadece bir Ricky Hatton var.