John Laurensonİş Muhabiri, Zaanse Schans, Hollanda
Getty PhotographsTarihi Hollandalı Köyü Zaanse Schans, birçok turistin bir halkı görmek istediği yel değirmenleriyle tanınıyor.
Gerçekten de, Hollanda’daki en pitoresk örneklerden bazıları ve Amsterdam’dan ulaşılması kolay.
Geçen yıl, 2,6 milyon insan ziyaret etti – sadece 100’lü yerleşik nüfusa sahip küçük bir yer için devasa bir miktar.
Yerel konsey, çok fazla turist olduğunu söylüyor. Ve böylece, önümüzdeki bahardan itibaren her ziyaretçiyi alanın dışından 17,50 € (20,50 $; 15 £), sayıları kontrol etmeye çalışmak için suçlayacağını açıkladı.
Bir topluluğun böyle bir önlem alması çok nadirdir, ancak köyün müzesinin direktörü Marieke Verweij ile konuşurken, bunu neden yapmak istediklerini anlayabilirsiniz.
“2017’de 1.7 milyon ziyaretçimiz vardı … Bu yıl 2.8 milyona gidiyoruz” diyor. “Ama burası küçük bir yer! Tüm bu insanlara yer yok!”
Daha da kötüsü, ziyaretçiler genellikle “insanların burada yaşadıklarını bilmiyorlar, böylece bahçelerine giriyorlar, evlerine yürüyorlar, bahçelerine işiyorlar, kapıları çalıyorlar, fotoğraf çekiyorlar, evlere bakmak için selfie çubukları kullanıyorlar. Yani hiçbir gizlilik yok.”
Müzeden ayrılıyorum ve yel değirmenlerinin genel yönünde bir koç otoparkının yanından geçiyorum. Muhtemelen bunu söylememeliyim, çünkü sorunu daha da kötüleştirecek, ama bunlar bazı muhteşem yel değirmenleri.
Bunlardan biri ahşap ve yeşil boyalı. Bir diğerinin sazdan duvarları var.
Sık sık rüzgar alır ve yelkenleri döner. Bu iyi bir manzara – ve çoğu insan bir resim çekmek ister.
Elbette birçok insan bunu yapıyor. Yel değirmenleri aslında hala oldukça uzun bir yol ama en iyi noktalarda ziyaretçiler çok medeni selfie-quees oluşturuyor.
Küçük bir köprüde, yel değirmenlerine doğru bir kanaldan yol açan biraz kuyruk var. İlerledikçe Çince, İngilizce, İspanyolca, Arapça, İtalyanca ve Rusça duyuyorum.
Plan, herkesin çevrimiçi rezervasyon yapmasını ve ödeme yapmasını sağlamaktır. Sık sık yapmanız gereken bir şey, şimdi müzeleri ziyaret etmek için.
Turistler için tatlandırıcı, 17.50 € ‘e kadar, şu anda ayrı ayrı ödemek zorunda oldukları iki şeye kabul edin – müzeye ve yel değirmenlerinin içine giriş.
Birincisi, 1871’de ziyaret eden Fransız izlenimcisi Claude Monet’in yerel yel değirmenlerinin bir resmini içeriyor. İkincisinde, 17. yüzyılda Hollandalıların sadece tahıl öğütmek için değil, aynı zamanda boya veya testere yapmak için öğütme pigmentleri gibi şeyler nasıl yaptıklarını görebilirsiniz.
Mevcut sayıların sadece yarısı giriş ücreti alındıktan sonra ziyarete devam ederse, yıllık gelirler 24,5 milyon € civarında olacaktır.
Konsey parayı yel değirmenlerinin bakımı ve yeni altyapı için harcamayı planlıyor. Örneğin yeni tuvaletler. Ancak dükkan ve restoran sahipleri hiç mutlu değil.
Mağazalar, söylenmelidir, kendi içlerinde biraz cazibe. Personel peynir dükkanında geleneksel kostümler giyiyor, ayakkabı mağazasında tıkanma gösterileri yapıyorlar.
Ve eski ve güzel ahşap evlerin içinde bulunurlar. Örneğin antika ve hediyelik eşya dükkanı 1623’ten kalma.
Sterre Schaap, planlanan giriş suçlaması Zaanse Schans’ın perakendecilerinin ve restoran sahiplerinin geçim kaynaklarını tehdit ediyor. Çöp ve hazineler denilen hediyelik eşya dükkanını birlikte çalıştırıyor.
“Bu korkunç. Büyük bir cüzdanı olmayan insanların buraya gelemeyeceği anlamına gelecektir” diyor Schaap. “Bu, alışveriş yapanlarımızın çoğunu kaybedeceğimiz anlamına gelecektir.
“Dört kişilik bir aileniz ve parkınız varsa, 100 € civarında olacak. Bu yüzden insanların başka şeyler için çok fazla bütçesi olmayacak.”
Yel değirmenlerine geçiyorum, arkadaşını fotoğraflayan genç bir kadını ve Almanya’dan bir selfie alan bir çift geçiyorum.
Yel değirmenlerinden birinin balkonunda, Hollanda’nın etkileyici düzlüğüne bakarak, Kanada’dan Ishan ile konuşuyorum. “Buraya gelmek için 17,50 € ödeyip ödemeyeceğimi bilmiyorum. Sadece birkaç yel değirmeni görmek biraz dik” diyor.
Ancak Arnavut olan Elisia, Yunanistan’da büyüdü ve şimdi Hollanda’da yaşıyor, kesinlikle bu miktarı ödeyeceğini söylüyor. “Bu köyler, çok büyük değiller ve çok fazla turist olduğunda cazibelerini kaybediyorlar” diyor.
ABD’deki Massachusetts’ten ailesi ile uğraşan Steve, hesaplamalarını yapıyor ve yaklaşan suçlamanın iyi tarafını görebiliyor.
“Benim gibi ucuz insanlar,” diyor Steve, “Yel değirmenine bak ve ‘Hayır, oraya gitmek için ekstra ödeme yapmayacağım’, ama hepsi dahil edilirse tereddüt etmem.”
Kötü bir anlaşma değil, daha eksiksiz bir deneyim olacağını söylüyor.
John LaurensonAnlaşma aynı zamanda zamanların bir işaretidir. Kanada Toronto Metropolitan Üniversitesi’nde turizm profesörü olan Rachel Dodds, birkaç karşılaştırılabilir vakaya dikkat çekiyor.
“Butan, ülkeyi ziyaret etmek için günde bir giriş ücreti alıyor. Venedik, elbette, muhtemelen günlük trippers için 5 € olan en ünlü olanıdır” diyor.
Bu arada, ABD ve İngiltere, yabancı uyrukluların onları ziyaret etmesi için seyahat yetkisi veya vize ücretleri talep ediyor.
Yine de giriş ücretleri talep eden köyler hala çok nadirdir. Mevcut diğer örnekler, Devon, İngiltere’deki Clovelly, İtalya’daki Ortaçağ Civita de Bagnoregio ve Corenno Plinio ve Bali, Endonezya’daki Penglipuran’ın özel sahibi balıkçı köyü.
Otobüsümün Zaanse Schans’ını terk etmesini beklerken, bir otobüs yükü gelir ve sürüşlerini ödemek için kredi kartlarını kaydırır.
Birkaç ay içinde gelenler ön ödemeli giriş biletleri için de kazacaklar.
