17 ay boyunca, Mayıs 2024’ten bu yana, North Darfur’un başkenti El Fasher, fashionable savaşın en uzun kentsel kuşatmalarından birinde sıkışıp kaldı, Stalingrad’ın yıkımını ve Leningrad’ın açlığını hatırlayan yavaş bir yıpranma savaşı, her iki kavrayı da tek bir şehirde birleştirdi.
Kuşatma, aşamalı olarak Hızlı Destek Kuvvetleri (RSF) tarafından sıkılmışşehri dönüştürdü. Siperler mahallelerden kesildi. Siviller güvenlik arayışında blokla blok taşırken, kendini savunma grupları yerleşik garnizonlarla birlikte savaşırlar.
Bu aylar boyunca El Fasher, eski kuşatma ve açlık taktiklerinin yeni cephaneliğe çarptığı, dronlar ve yakın zamanda tanıtılan silahların şehri fashionable savaş için bir check alanına dönüştürdüğü bir mikrokozmum olan Minyatür’deki Sudan’ın savaşı haline geldi. El Fasher, Sudan’ın savaşını en belirgin haliyle gösteriyor: bir laboratuvar ve araf.
Soru -Cevap
Sudan’da neler oluyor?
Göstermek
Sudan’ın başkenti Hartum’da 15 Nisan 2023’te, askeri rejimin iki ana fraksiyonu arasındaki artan bir güç mücadelesi olarak savaştı, nihayet ölümcül oldu.
Bir tarafta, ülkenin fiili cetveli Gen Abdel Fattah el-Burhan’a geniş ölçüde sadık kalan Sudan silahlı kuvvetleri var. Ona karşı, Hemedti olarak bilinen eski savaş ağası Gen Mohamed Hamdan Dagalo’yu takip eden bir milis koleksiyonu olan Hızlı Destek Kuvvetleri’nin (RSF) paramiliterleri var.
RSF başlangıçta eski diktatör yöneticisi Omar al-Beşir tarafından Janjaweed adlı bir Arap karşı-direniş milisleri olarak kuruldu ve bu da hızla yaygın zulümlerle eşanlamlı hale geldi. 2013 yılında Bashir, grubu RSF’ye dönüştürdü ve onları Güney Darfur’da yeni bir isyan ezmesi için kullandı.
BM yetkililerine göre, çatışma Sudan’ı “yakın tarihin en kötü insani kabuslardan birine” daldı. Yarattı Dünyanın En Kötü Yerinden Olma Krizi10 milyondan fazla insanı içsel olarak ve 4 milyonu komşu ülkelere kaçan ve Chad ve Güney Sudan’a baskı uygulayan 4 milyonu dağıtmak.
Ekim 2024’ün başından beri, dövüş değiştikçe ve RSF şehre ilerledikçe, siviller mahallelerde hareket etmeye zorlandıkları yere siperler kazdı. Sözler sokaklarda, evlerin yanında ve ailelerin şu anda barındırdığı toplantı alanlarının etrafında kesildi.
Omuz derinliği, bu siperler yağmurdan sonra su basar ve şimdi şehrin hayatta kalma mimarisi haline geldi.
Sudanlı Silahlı Kuvvetler (SAF) Nisan 2025’te Hartum’u yeniden kullandığından beri, RSF El Fasher’ın bombardımanını yoğunlaştırdı. “Sabah üç ya da dördünden, genellikle geç saatlere kadar,” diyor bir sakini. “Şimdi programı biliyoruz. Buna hazırladığımız her şafak.” Aileler rutin olarak karanlık şafak öncesi siperlere inerler, bazen bombardıman tekrar başlayana kadar orada uyurlar. Mobil, uzun menzilli bombardıman, RSF’nin ayırt edici özelliği haline geldi, her ay daha yoğun.
En ölümcül anlar genellikle evler ve siperler arasındaki kısa süratte gelir. İbrahim, barınaklarına giderken birbirlerini selamlamak için durakladıklarında iki komşunun nasıl öldürüldüğünü hatırlıyor – sadece yerdeki oyuklar. Amal, topçu tarafından vurulduktan sonra büyükbabasının cesedini sürüklemeyi anlatıyor. İşe düştü, bombardıman ayrılacak ve onu gömecek kadar uzun süre hafifleyene kadar cesedinin yanına saatlerce korundu.
Mohamed, sonunda ölmeden önce bacağı çürüyen iki hafta boyunca sular altında kalmış bir siperde yaralanan genç bir adamdan bahsediyor.
Çok sayıda hesap bu sahneleri yankılanıyor: çılgın inişler, uzun saatler yeraltında, yukarıdaki belirsiz getiriler; Tahmin edilebilir şekilde planlanmış terör. “Korku asla değişmez,” diyor şehirden kaçan genç bir kadın olan Hela. “Dışarı çıkarsanız, başına bir şeyler olacak.”
Bazen, “Bombardıman aralıkları arasında yürüdüğümde ve sokakta birini gördüğümde, ‘Yaptığımız için mutluyum, birlikte yürüyelim’ demek istedim.”
Geçen Ekim ayından bu yana, dronlar yeni bir korku getirdi. İnsanlar şimdi Darfur’daki drone savaşının ilk kullanımlarından birini işaretleyen El Fasher – düzensiz ve öngörülemez olan El Fasher üzerinde devriye gezdiklerini söylüyorlar. Yerde olanlar için, her Hum aynı korkuyu taşır: gözetim veya kamikaze grevi.
El Fasher, 17 ay boyunca en eski savaş taktikleri: yıpranma ve açlıktan boğuldu. RSF kavramasını sıkıldıkça, kuzey, doğu ve güneyde toprak işleri inşa etti, aynı zamanda boğulma puanları olarak da hizmet veren tahkimatlar, neredeyse her yolu içeri ve dışarı engelledi. Şehir kesildi. Sivillerin ayrılması için sadece bir yol kaldı ve yaklaşık 60 km uzaklıktaki Batı’ya Tawila’ya giden.
Yolculuk yapanlar kontrol noktaları, pusu ve kaybolma riski. Dövüş çağındaki erkekler ve erkekler için kaçış neredeyse imkansızdır. Ya kalırlar ve kavga ederler ya da yolda gasp veya ölüm riskini alırlar. Tawila’ya olan yürüyüş – iki gün yaya veya eşek tarafından bir gün – her biri talep eden bir dizi RSF ve müttefik kontrol noktasından geçer. Kısa süre önce şehirden kaçan Leila, “El Fasher’dan bir eşek arabası, şimdi yeni bir arabadan daha pahalıya mal oluyor” diyor.
Yaşlı bir adam, Eylül ayının ilk haftasında oraya gelen El Fasher’dan yürüdükten sonra Tawila’nın tampon bölgesine ulaştı. 400.000’den fazla yeni yerinden edilmiş önündeki bölgeye sıkışmıştı. Bir gönüllü onu gördüğünü hatırlıyor: “Su istedi, içti ve sonra çöktü ve önümüzde öldü.”
Eğer ayrılmak imkansızsa, içerideki yaşam dayanılmazdır. 500 günlük kuşatma sonrasında pazarlar bağırılır ve şehir kıtlığın eşiğinde. Küçük yiyeceklerin kalması en çok ulaşamayacağıdır. İki kilo darı 100 $ (74 £), bir kilo şeker veya un 80 $ için satılırken, maaşların hala ödendiği aylık ortalama maaş 70 $ idi.
Tahmini El Fasher’da 260.000 sivil kalıyoren çok gönüllüler tarafından işletilen ve topluluk ağları aracılığıyla devam eden dört ortak mutfağa güveniyor. Ateş altında, su kısıtlı ve kıttı, günde sadece bir öğün sunarlar. El Fasher’ın geri kalanı gibi, mutfaklar da gönüllüleri öldürerek kabuklandı. Tek alternatif, Naivasha bölgesindeki şehrin son pazarıdır, şimdi fiyatların fahişe olduğu bir avuç tezgaha indirgenmiştir.
“Mümkünse bir öğünten geçiyorum,” diyor Omar. “Ama bombardıman veya sokak dövüşü sırasında tuzağa düştük.” Bir zamanlar kaçakçılarla çalışan Hani, şehrin uzun zamandır yiyecek getirmek için onlara güvendiğini, ancak çoğu gittiğini söylüyor. “Birkaçı hala geceleri deniyor, ama çoğu bunu geri getirmiyor. Şimdi intihar, ölümcül bir kumar.”
Birçok aile için, mevcut tek yiyecek normalde hayvancılık beslemek için kullanılan fıstık kabuğu kalıntısıdır. Shrapnel yaraları olan siviller, gönüllülerin tuz ve yırtık bez parçalarından biraz daha fazlası ile yapabileceklerini yaptıkları blok olarak adlandırılan doğaçlama bir tedavi merkezine taşınır.
Kuşatma başladığından beri El Fasher’a hiçbir resmi yardım ulaşmadı. Bir gönüllü Amira, şehrin son yarı işlevli hastanesi Al Saudi’de gönüllüler genellikle ham bir triyaja indirgeniyor ve “kimin yaşayacağına ve kimin öleceğine ve ölmeye bırakılacağına” karar veriyor. Hastane, cepheye yakınlığı nedeniyle yaralıları kabul etmeyi bıraktı. SAF askerleri ve müttefik Darfuri savaşçıları genellikle biri son iki hafta içinde vurulan ve hizmet dışı bırakılan ayrı tesislerde ele alınır.
Şehirlerinden geriye kalanlarda, çoğu insan kuzey-batı köşesine sınırlıdır. SAF ve SAF hizalanmış Darfuri gruplarının pozisyonlarıyla birlikte üç mahalleye ve bir IDP kampının bir parçası haline getiriliyorlar. Gece, alan karanlığa ve sessizliğe düşer. Güneş lambaları bile drone korkusu için uzak tutulur. “Sigara bile yakamazsın,” diyor bir sakini Abdallah.
SAF askerlerinin ve Darfuri müttefiklerinin yanı sıra, kendini savunma grupları çoğaldı ve silahlı erkekler, militarizasyon hayatın her parçasını kapladıkça sokakları dolduruyor. Sözsüz gerçek şu ki, her yetenekli adam ve oğlan potansiyel bir savaşçı olarak görülüyor. Ve sivil ve savaşçı arasındaki çizginin bulanıklaşması El Fasher’a özgü olmasa da, hiçbir yerde çok açık bir şekilde hissedilmesi muhtemel değildir.
El Fasher’ın savaşı, ilkel kentsel savaştan Darfur’un hiç bilmediği silahlarla sofistike savaşa dönüştü. Kuşatma artık sadece askeri değil; Politik, hatta varoluşsal hale geldi.
Kuşatma büyük ölçüde dış destek nedeniyle devam eder. Kamu ve özel hesaplar, RSF’yi kapasitesinin ötesine taşıyan BAE askeri malzemeleri ve lojistik desteğe işaret ediyor. Yine de El Fasher, Sudan’ın en zorlu cephesi ve paradoksal olarak, kararın hala mümkün olduğu son yerlerden biri.
