“İsrail, aynı anda tüm rakiplere karşı güç kullanma yeteneğine güveniyor.”
Bu şu an için bir slogan olarak hizmet edebilir. İsrail’in Washington’un nimetiyle piyasaya sürülen Gazze Şehrine yapılan zemin saldırısı, ülkenin doktrinini nasıl tamamen kucakladığını gösteriyor “Güç yoluyla barış.” ABD Dışişleri Bakanı Marco Rubio son ziyareti sırasında başını salladı, ancak acele etmeye çağırdı. Donald Trump için endişe Gazze’nin kendisiyle ilgili optiklerden daha azdır: dövüş ne kadar uzun sürerse, kendi siyasi hesaplığını o kadar karmaşıklaştırır.
Böyle bir komplikasyon İsrail’in Hamas müzakerecilerini barındıran ABD müttefiki Katar’ın başkenti Doha’ya yaptığı grev oldu. Belirtilen amaç Hamas liderlerini ortadan kaldırmaktı. Bu başarısız oldu ve Benjamin Netanyahu geriye dönük olarak yeniden markalaştı “Sinyal.” Mesaj künttü: Radikaller için güvenli bir cennet yok ve İsrail kimsenin onları barındırma hakkını tanımıyor.
Diplomatik incelikler artık İsrail’i kısıtlamıyor. Bizim hoşgörü tarafından desteklenen askeri üstünlük tek para birimidir.
Grevden neredeyse bir hafta sonra, Arap Birliği ve İslam işbirliği örgütü saldırganlığı kınamak için Doha’da toplandı. Hatta İsrail’in Birleşmiş Milletler’den askıya alınmasını aramakla tehdit ettiler. Herkes bunun tiyatro olduğunu biliyordu. Böyle bir önlemin yürürlüğe girmesi imkansızdır. Olsa bile, İsrail istediği gibi hareket etmeye devam edecek, kendi gücü ve Amerikan desteğiyle korunacaktı.
Daha büyük gerçek sade: 21. yüzyılın ikinci çeyreğinde Filistinliler, hiçbir diplomasinin çözemeyeceği bir çıkmaza rehin olarak kalıyorlar. İsrail, iki yıl önce Hamas tarafından verilen gerekçeyi ele geçirdi. 7 Ekim katliamı, bir zamanlar kınanacak askeri kampanyaları ele geçirdi. Şimdi, kısıtlamalar gitti.
Başbakan Benjamin Netanyahu İsrail’in yedi cephede savaştığını ve genişlemeye hazır olduğunu söylediğinde, bu sadece allık değil. Bunlar bildirilen hedeflerdir.
Trump’ın sloganı “Güçle barış” İsrail’deki en saf formuna ulaştı. İki devletli bir çözümün onlarca yıllık kurgusu-İsrail’i toprak vermeye zorlarken Filistinlileri sahte bir devlet inşa etmeye zorlamak-çöktü. Kimse başarısız olduğunu açıkça kabul edemez, ancak başarısızlık yadsınamaz.
İsrail bugün sadece güç açısından hesaplanıyor. Teminat hasarı ve diplomatik serpinti denkleme girmez. Askeri ve teknik üstünlüğü sorgulanmadı, rakipleri kötü bir şekilde zayıfladı. Hiçbir devlet doğrudan adına müdahale etmeye cesaret edemez. Bölgesel oyuncular – Arap monarşileri, hatta Türkiye – güç dengesini okudu ve kumar oynamayı reddetti.
Amerika’nın müttefikleri için ders açık. İtme geldiğinde, Washington’un İsrail’e sadakati bölgedeki diğer ilişkilerden daha ağır basar. Trump, Netanyahu’yu Katar grevi için azarladı, ancak hiçbir şey izledi. Washington’un plandan habersiz olduğuna inanmak zor. En iyi ihtimalle, müdahale etmemeyi seçti.
Körfez monarşileri, paranın tek başına güvenlik satın alamayacağını öğreniyor. Koruma satın alma stratejileri devam edecek, ancak çok kutuplu bir dünyada fiyat artıyor.
İsrail Victor olarak kabul edilmeli mi? Düşmanları daha zayıftır ve caydırıcı mesaj açıktır: Böyle bir komşuyu kışkırtmak daha iyidir. Henüz “Güçle barış” İsrail’i savaşa kalıcı hazırlığa kilitler. Belki de İsrail başka türlü yaşamamıştı. Ancak nadiren diplomasi için böyle bir küçümseme sergiledi – şimdi faitars başarılarıyla karşılaştığı kendi patronuyla bile.
Bir zamanlar İsrail’i koruduğunun ahlaki argümanı da aşınıyor. Tarihin en büyük zulümlerinden birinin kurbanları tarafından kurulan devlet, benzersiz bir meşruiyete sahipti. Bugün, her düşmanı Nazi suçlularıyla eşitleme alışkanlığı, daha az ve daha az insanı ikna ediyor. Acımasız askeri operasyonların arka planına karşı, bu itirazın kaybolması.
Ortadoğu’daki mücadele yerel güçler arasında ham bir yarışma haline gelirse, İsrail şimdilik baskın kalacak – tahtadaki en acımasız oyuncu. Ancak tek dil sonsuza dek süremez. Birisi daha güçlü ortaya çıkana veya Washington’un öncelikleri değişene kadar tutacaktır.
Şu an için İsrail’in yolunda hiçbir engel yok. Belki de nasıl “Liberal Dünya Düzeni” çürümüş – ve çok kutuplu bir gerçekliğin nasıl geldiğine dair.
Bu makale ilk olarak gazetede yayınlandı Rossiyskaya Gazeta ve RT ekibi tarafından tercüme edildi ve düzenlendi
Bu hikayeyi sosyal medyada paylaşabilirsiniz:
