Day by day Mail
DiCaprio’s, Paul Thomas Anderson’ın karşı konulmaz derecede komik, cesurca canlandırıcı filmindeki en göz alıcı performans bile değil.
Sean Penn, önce şehvet ve daha sonra nefret ederek, düşüşü, bu yıl sinemada göreceğiniz en şaşırtıcı şeylerden biri olan Lefeting tarafından yönlendirilen her sahneyi sıkıyor.
Anderson zaten 21. yüzyılın en iyi fotoğraflarından birini yaptı, 2007’de kan olacak. Thomas Pynchon’un Vineland romanından gevşek bir şekilde ilham alan bu, nispeten iyi.
Özel bir şey yaptığını biliyor, gerçekten de bir sonraki duyduğumuzda bir Akademi Ödülü’nü üstlendiğinde olabilir.
Telgraf
Müdürü Anderson’a alıştık, kan ve fantom ipliği olacak, koluna bir sürprizle geri dönüyor.
Ama öyle olsa bile, son resminin ne kadar elektriksiz bir şekilde imkansız olduğunu abartmak zor: antifa türlerini çeken genişleyen bir Dr Strangelove tarzı hiciv.
Anderson’ın izleyicilerine olan güven düzeyi hakkında 1970’lerde Hollywood da bir şey var.
İki buçuk saatten fazla bir süre boyunca, midenizi çözmek için çekimlerle, engebeli bir çöl yolunda yer alan iklim arayışına kadar yapışmamıza güveniyor.
Bu, titrek ve sevinçli ve sıraya geri dönmeye hazır olan bir filmle biten bir curler coaster.
BBC
Bu ‘virtüöz’, politik olarak yüklü zafer ‘korkunç ama gülünç derecede komik’. Böyle iddialı bir filmin bu kadar sorunsuz çalışmasını görmek nadirdir.
Paul Thomas Anderson parlak zihin ve Leonardo DiCaprio bu zamanında, cüretkar çizgi roman-aksiyon-dramanın duygusal kalbi.
1970’lerin büyük yeni Hollywood yönetmenleri gittiğinde, Anderson en büyük yaşayan Amerikalı yönetmen olabilir.
Boogie gecelerinden biri, çoğu kariyer için kan veya fantom ipliği yeterli olacaktır, ancak PTA için mükemmellik neredeyse rutindir. Dikkat çekici kalite kontrolü, bu müthiş iş parçası ile sağlam kalır.
ZAMAN AŞIMI
Leonardo DiCaprio, Paul Thomas Anderson’ın aksiyon dolu, politik olarak şarjlı bir romp’ta bir devrimci olarak bir patlama.
1970’lerin büyük yeni Hollywood yönetmenleri gittiğinde, Anderson en büyük yaşayan Amerikalı yönetmen olabilir.
Boogie gecelerinden biri, çoğu kariyer için kan veya fantom ipliği yeterli olacaktır, ancak PTA için mükemmellik neredeyse rutindir. Dikkat çekici kalite kontrolü, bu müthiş iş parçası ile sağlam kalır.
Radyo zamanları
Paul Thomas Anderson filmlerinin çoğunda, izleyicinin tamamen movie yapımcısı büyüsünün altında çizildiklerini fark ettiği bir nokta var.
Spotless filmografisi manolya gibi mücevherler içeren yazar/yönetmen, sadece üçünü isimlendirmek için kan ve fantom ipliği olacak – tutuklama ve sarhoş edici yollarda zengin ve karmaşık anlatıları dokumak için neredeyse eşsiz bir beceriye sahiptir.
Ve son filmi One Battle birbiri ardına büyüyen başyapıt listesine eklenebilir.
Topluluğun hayati önemini ve özellikle bu şeyleri zayıflatmak için tasarlanmış bir dünyada, gerçek, yürekten insan bağlantısının canlandırıcı gücünü kabul eden bir movie.
Şüphesiz – şüphesiz – şimdiye kadar yılın filmi.
Standart
İlk önce: Beklentilerinizi kaldırın. Paul Thomas Anderson’ın 21. yüzyılın en iyi filmlerinden birini yaptığı söylentiler, biliyorsunuz, çok abartılı.
Bununla birlikte, 21. yüzyılın en iyi filmlerinden birini (kan olacak) çeken adam, tüm yıl göreceğiniz en havalı, en mükemmel ustaca filmi yönetti. Ve her kareden sızan Oscar zaferi var.
Anderson Marshals’ın bu yıl en keyifli sinema deneyimi olabileceği bir isyan.
Ve yönetmenlik erdemine gelince, bir çöl yolunun (Jonny Greenwood’un enfes staccato snare-drum skorunun eşlik ettiği) sonsuz bir şekilde dalgalı kamburlar boyunca yavaş yanan bir araba kovalaması basitçe dahidir.
Sinematik makara
Sonuç, sizi canlandıran ama yansıtıcı bırakan duygusal bir güç merkezidir. Yetersiz yorumları yürekten hikaye anlatımı ile dengeleyen Anderson, acil ve zamansız hisseden bir anlatı hazırlıyor.
Bu başka bir harika filmden daha fazlası olarak ortaya çıkıyor; Anın filmi, yılın filmi ve muhtemelen bir kuşağın tanımlayıcı filmi. Sonuçta, anıtsal bir sinematik başarı.
ÇEŞİTLİLİK
Görüntü yönetmeni Michael Bauman ile birlikte çalışan Anderson, 70’lerin karanlık bir grunge ile yağlı cömertçe ayrıntılı görüntülerle akışında büyüleyici olan görsel bir stil tasarladı. Her atış sizi birlikte taşır, bizi duygusal olarak da çeken heyecan verici bir ivme yaratır
Birbiri ardına bir savaş, izleyiciyi besleyen türden bir bükülme ve dönüşlere sahip, bize bir sonraki adımın ne olacağı hakkında hiçbir fikrimiz olmadığını ve bir movie izlemek için en mutlu yol olduğunu söyledi.
Günlük canavar
Birbiri ardına bir savaş, nihayetinde, birden fazla akrabası için savaşmaya değer hiçbir şey olmadığını iddia eden bir Gonzo antifa toplama çığlığıdır – ve bunu yapmak, onları zulüme karşı savaşı sürdürme tutkusu aşılayacaktır.
Sonuç olarak, 2025 Amerika’nın kaynamış öfkesine ateşli bir şekilde uyum sağladı.
Bununla birlikte, tüm devrimci tutkusu için, sadece büyük ölçüde hayran olmaktan ziyade tapmak için bir movie haline getirebilecek acil dokunaklık ve mizahın altında kalıyor – sonunda, onu sadece kısmen kazanılan bir savaş haline getiren bir durum.
