BAvrupa’nın işi bitirdiği zaman, nihayet Pazar günü golf son sözü vardı. Ancak heyecan verici denouement olana kadar, bu Ryder Cup’ın kalıcı anısı, kulübün çirkin zemin kadar tek bir salıncak olmamakla tehdit etti: partizandan zehirli ve çizginin koparıncaya kadar kaymasına izin veren organizatörler.
Bir kerede olmadı. Golfün en yoğun rekabetinin ilk gününde, asi olmadan New York-Loud’du. Sonra Cumartesi öğleden sonra geldi ve tenor değişti. Misafir yıldırım çubuğu Rory McIlroy, istismarın voleybolu, atış öncesi rutininin sessizliğine inerken atışları yapmaya devam etti. Shane Lowry takım arkadaşı ve zihin oynadı. Tam olarak küçülen bir menekşe değil, Justin Thomas, rakiplerinin atabilmesi için tribün kendi sonunu parlatmaya başladı.
Atmosfer ve müdahale arasında bir fark var ve Bethpage hafta sonunu çok fazla bulanıklaştırarak geçirdi. Uygulama salınımları sırasında boos ve “Yew-Ess-ay! Yew-ess-ay!” Bir Avrupalı özledim yorucu, ama hayatta kalabilirdi. Cumartesi günleri farklıydı: Oyuncuların eşlerine, homofobik bulamaçlara, McIlroy’un yorucu stereotiplerle damlayan milliyetine, McIlroy’un beş metre içindeki herhangi bir şeyin üzerine çömeldiği anı hatırlatan hakaretler.
Avrupa performansla cevap verdi. Ev avantajı için çok fazla: İki yıl boyunca Bethpage satış sahası, Avrupa’yı çınlayan hırıltılı, benzersiz Amerikan kazanıydı. Mesaj alındı, ancak aptallar tam anlamıyla aldı. Cuma günü Donald Trump’ın uçuşunun optiklerini ekleyin-yumruk darbeleri, fotoğraf ops, maga şapkalarıyla noktalı galeriler ve tabanına oynayan belirli bir aşağılama politikası-ve swagger kolayca lisansa girdi. Bu Ryder Cup’ı referandum yapmaz. Halat çizgisinin take a look at etmeye davet edildiğiniz bir sınır gibi hissetmeye ne kadar çabuk başladığını açıklar.
Honor’un zarif bir şekilde kaybetmesi konusunda tanınmış isteksizliğinin konuğu göz önüne alındığında, tıpkı Amerika’nın şansı kayarken en kötü davranışın ortaya çıkması pek bir şok değildi. Ancak turnuvanın Cumartesi günü çirkin kalabalık davranışına tepkisi kederli oldu. Ekstra güvenlik ve New York Eyalet birliklerinin bir falanksı, McIlroy’un maçı etrafında gerçekleşti. Ana tribünlerin yanında birkaç seyirci çıkarıldı. Amerika PGA, polisliği desteklediğini ve büyük ekranlara daha sık seyirci görgü mesajları ittiğini söyledi. İyi, gittikçe. Ancak bin kişi bir backswing’in ipucu olduğuna karar verdikten sonra, bir grafik ve kaşlarını çatarak yönetemezsiniz. Uygulama hızlı, görünür ve sonuç olarak olmalı veya başka bir isimle izin verilmelidir.
Pazar günü, çizginin geçtiğine dair örtük bir kabul getirdi. İlk Tee Tören Ustası, komedyen Heather McMahan, videodan sonra rolünden istifa etti onun bir ilahi liderlik ettiğini gösterdi “Siktir git Rory!” Cumartesi sabahı. PGA, bekarlardan önce ayrıldığını ve özürünü açıkladı. MC binadaki en kötü içgüdüleri güçlendiriyorsa, bu “enerji” değildir; Kurumsal bir başarısızlık.
Luke Donald, ekibinin “fragile karşıtı” mizacını övdü ve “kısık” ve “kişisel” arasında sağlam bir sınır çizerken sözlerini dikkatlice seçti. ABD kaptanı Keegan Bradley, ABD odasının fazlalığı lisansladığı herhangi bir öneride kıl etti. Hayranları tutkulu olarak adlandırdı ve yanlış değil – yanlış değil – ekibinin huzursuzlukları için bir tetikleyici olarak işaret etti. Ama bu savunma sadece şimdiye kadar gidiyor. Toksik olmadan partizan olabilirsiniz. Standartlarınızı boşaltmadan bir tribü doldurabilirsiniz.
Birçok Amerikalının bir şeyi raylarda tutmaya çalıştığı da doğrudur. Thomas susmaya devam etti. Cameron Younger asla yem almadı. Pek çok hayran aslında diğer partiyi kurtarmak yerine kendilerini destekledi. Yine de, çok sık, bayrak takım elbise ve plastik zincirlerdeki icracı sert adamlar tarafından Ryder Cup’ı daha iyi çim bakımı ile bir bagaj kapağı gibi davranan plastik zincirler tarafından boğuldular.
Ancak Bethpage’i bir kerelik olarak çerçevelemek daha büyük noktayı kaçırır. Burada olanlar, Amerikan yaşamının tonunu, kamusal davranışlarda artımlı bir çöküş olanı yansıtan kadar icat etmedi. Ülke şimdi sokak mitingleri ve sokağa dökülen yorum bölümleri gibi görünen okul panosu toplantılarından her şeyde yaşıyor. Algoritma öfkesi öfkesi, sopa siyasi dil ve kültür “sessiz kısmı yüksek sesle söyleyerek” alkışlıyor. 2025’te halkın hemen hemen her şeyi söyleyebilir ve bunun için alkışlayabilirsiniz (Jimmy Kimmel değilseniz). Bu karışımın önüne bir halat hattı ve bir mikrofon koyun ve Ryder Cup’ta tam olarak ne aldığınızı elde edersiniz: Sınırları take a look at eden insanlar, anın ihtiyaç duyduğu için değil, onlara hacim söylendiği için erdemdir. Bazıları, özellikle ABD’de golfün her zaman beyaz muhafazakarlar için bir spor olduğunu iddia edebilir, ancak rakip oyuncuları “ibne” olarak adlandıran ve eşlerini yakın zamana kadar açıkça algılayan galerileri hatırlamak zor. Ne değişebilirdi?
Avrupa’nın kurtarılması gerekmiyordu. Kendilerini kurtardılar. Bu Cumartesi günü, McIlroy ve Lowry’nin öğleden sonra maçını fırtınanın gözünde iki kez kazandığı görülebilir. Rose ve Fleetwood daha sonra Scottie Scheffler ve Bryson Dechambeau 3 & 2’yi kimin sahneye sahip olduğu hakkında gergin bir değişimden sonra gönderdi; Sonra sahneye çıktılar ve kazandılar. Donald’ın oyuncuları New York’a bir sinir testi bekledi ve tam patlamaya başladı.
Pazar bize unutulmaz bir bitiş verdi. Ancak bu hafta, tutku olmayan gürültü, kenar olmayan düşmanlık ve farkı yanlış yönlendiren yetişkinler için de hatırlanacak. Kupa bir dahaki sefere Atlantik’i geçtiğinde, 2029’da Hazeltine’de, Trump’ın üçüncü döneminde olsun ya da olmasın, ev sahiplerinin ne tür bir olay koşmak istedikleri ve ne tür bir ülkeyi yansıtmasını istedikleri hakkında bir seçeneği olacak.
