Şu ana kadar, Chloé Zhao çağdaş sinemadaki en çekici kariyerlerden birini oydu. İlk özelliğinden Kardeşimin bana öğrettiği şarkılar Tarihi Oscar ödüllü zaferine Göçebe– Zhao, empati ve içten vizyonun nadir bir movie yapımcısı olarak sürekli olarak bir üne kavuştu. Marvel’in mitolojisini teslim ettiğinde bile Ebediimza duyarlılığıyla damgaladı. Çoğunlukla kimlik, aidiyet ve insan bağlantısına odaklanan Zhao’nun filmografisi, insan doğasının manzaralarında ilginç bir yolculuk sunuyor.
Hamnetson filmi, başrol Jessie Buckley Ve Paul Mescalsamimi ve destansı köprü kurma yeteneğini kanıtlamaya devam ediyor, olumlu incelemeler ve hatta Oscar vızıltısı, kayıp ve aileyi hatırlatması için, zarafetle hareketli bir hikaye sunuyor. Sadece bir avuç filmle Zhao, fashionable movie yapımının manzarasını zaten değiştirdi, her çalışma sanatının farklı bir yönünü yansıtıyor. Kutlamada, her Chloé Zhao filmine bakıyoruz (eksi Hamırhenüz yayınlanmadığından) ve bunları büyüklükle sıralayın.
4
‘Ebedi’ (2021)
Marvel Sinematik Evreni’nin kozmik megafonunu, ruhsal masalları ve şiirsel anlatıları ile bilinen Chloé Zhao’ya teslim etmenin nasıl olduğunu merak ettim? Sonuç, Tanrı benzeri süper kahramanların dünyanın ağırlığı ve dönüşümüyle boğuştuğu ve süper kahraman ya da gerçekten sadece insan olmanın ne anlama geldiğini incelediği genişleyen, siber gergin bir 7.000 yıldır. Ebedi Bugüne kadarki en iyi Chloé Zhao girişi olmayabilir; Ancak, movie yapımcılarının süper kahraman hikaye anlatımına yaklaşımını ilginç ve görsel olarak çarpıcı bir şekilde ele alıyor. Merkezinde Gemma ChanSersi, meseleyi dönüştürme gücüne sahip empatik bir ruh. Ona diğer karakterler eşlik ediyor: Ikaris (Richard Madden), insanüstü güç ve uçuşla çatışan bir savaşçı; Kingo (Kumail Nanjiani), görevini yerine getirirken ünlü statüsünü kucaklayan şovmen ebedi; Phastos (Brian Tyree Henry), yaratılışının insanlık için sonuçlarıyla mücadele eden parlak bir mucit; Sprite (Lia McHugh), ebedi genç ama derin bilge bir kız; Makkari (Lauren Ridloff), MCU’nun süper hızlı olan ilk sağır süper kahramanı; Gilgamesh (Don Lee), güçlü ama hassas koruyucu; Sonra (Angelina Jolie), zihninden perili trajik bir savaşçı; Ajak (Salma Hayek), ebedi ve yaratıcılar arasında bir köprü görevi gören manevi ve bilge lider: ve druig (Barry Keoghan), misyonlarını sorgulayan bir zihin denetleyici.
Bölücü bir hareket olmasına rağmen, Ebedi yine de hırsı ve çeşitliliği nedeniyle övüldü. Bununla birlikte, bazı hayranlar başlıklarını pacing ve genişleyen anlatıların üzerinde çiziyorlardı. Bununla birlikte, bu movie, özellikle aynı senaryo tarafından oynayan süper kahraman filmlerinden bıkanlar için ilgi çekici bir süper kahraman kökenli hikayeye ilginç bir bakış. Zhao’nun insanlık imzası, kozmik melankoli ve hatta Majestys, Ebedi Sorular Soruyor Marvel filmi daha önce zaman, sevgi, görev ve ölümsüzlüğün gerçekten bu kadar kıskanılacak bir hediye olup olmadığı hakkında cesaret edemedi. Sevip sevmediğiniz gibi, Ünlü yönetmen, duyarlılığını sadece milyar dolarlık bir evrene getirmek değil, aynı zamanda aslında yenilikçi ve cesur bir şey de hazırladı.
3
‘Kardeşimin bana öğrettiği şarkılar’ (2015)
Zhao’nun ilk filmi, Kardeşimin bana öğrettiği şarkılaraile kimliğinin ve bizi bağlayan bağların incelikli bir şekilde araştırılmasıdır. Movie yapımcıları izleyicileri genellikle göz ardı edilen bir dünyanın sessiz köşelerine davet ederek, bağlantı ve aidiyet için evrensel özlemlere ışık tutuyorlar. Merkezinde, gelenek ve fashionable mücadelelerin dünyanın altındaki antik kökler gibi karıştığı Pine Ridge Trace rezervasyonuna tünemiş bir dünya var. Bir hikayeden daha fazlası, bu aileye, aidiyete ve eve bir aşk mektubu. Kalbinde iki kardeş var: Johnny Winters (John Reddy) ve çok bağımsız kız kardeşi, Jashaun St. John, Ergenlik ve yetişkinliğin kayalık arazisinde, hayallerin genellikle ulaşılamaz hissettiği bir yerde gezinirken.
Kardeşimin bana öğrettiği şarkılar Aile hayatının ve kültürel kimliğin samimi anlarını yargılamadan veya bir gösteri yapmadan yakalama yeteneğiyle büyülüyor. Zhao’nun şefkatli ve empatik vizyonu, kameranın hafifçe dans etmesi yoluyla-ve yine de bir onurlu lensle rezervasyon yaşamının sevinçlerini ve üzüntülerini-ya da anlamla yüklenen pürüzlü manzaralarda veya müstehcen anlar boyunca altın hariç gün batımlarını derinden ortaya çıkarıyor. Özünde, Kardeşimin bana öğrettiği şarkılar esneklik ve sevgi üzerine hassas bir meditasyondur ve özgünlüğü ve çarpıcı hikaye anlatımı için hemen benimsenmesi şaşırtıcı değildir. Movie, Zhao’nun sesini şiirsel ve sosyal olarak bilinçli olarak doğruladığı ve onu marjinal hikayeleri ilişkilendirilebilir, rezonant ve evrensel deneyimlere yükselten bir movie yapımcısı olarak kurması anlamında bir dönüm noktasıdır.
2
‘The Rider’ (2017)
Tüm Batılıların sadece toz, silahlar ve kısırlık manzaraların sonsuz geniş çekimleri ile ilgili indirgeyici fikrini rahatsız eden ihale bir özellik, Binici Güney Dakota’nın Badlands’ının pas renkli genişliklerine karşı dayanıklılık ve ruh arayışının meditatif bir araştırmasıdır. İzleyiciler Brady Blackburn ile tanıtıldı ( Brady Jandreautemelde kendini oynuyor), acımasız bir kafa travmasından hayatta kalan bir rodeo yıldızı. Artık binemeyen Brady, bir kovboy olarak kimliğinden çıkarıldı ve korkularıyla yüzleşmek zorunda kaldı. Takip eden, bir kurtarma hikayesinden daha fazlası – aniden inanılmaz derecede kırılgan hisseden bir dünyada amaç, sevgi ve kabul için bir arayış.
Binici özellikle empatinin bir movie yapımcısı olarak ününü güçlendirdiği düşünüldüğünde Zhao için beklenmedik bir hikaye değil. Belki de en iyi şekilde eşit derecede akılda kalıcı ve ustaca şiirsel olarak tanımlanan movie, izleyiciden durgunluk ister ve insan durumu hakkında iç açıcı ve düşündürücü bir fikirle sabrı ödüllendirirrodeo devrelerinin çok ötesine uzanan. İster güzel estetik ister hareketli anlatı olsun, Binici kırık hayallerin ağrısını ve kişinin tutkularının ötesinde kimlik arayışını inceleyen mutlaka görülmesi gereken bir sinematik deneyimdir.
1
‘Nomadland’ (2020)
Göçebe Zhao’yu Oscar’ı En İyi Yönetmen için kazandı ve onu filmin etkisini yansıtan tarihi bir kilometre taşı olan ödülü kazanan birkaç kadın ve ilk Asyalı kadından biri yaptı. Özünde, 2020 filmi, Amerikan ruhuna sarılmış iddialı bir bakış açısına sessiz bir bakış atan cilasız, dokunaklı bir yansıma sunuyor. Hikaye nazikçe ortaya çıkıyor Frances McDormand Merkezinde Fern olarak inanılmaz bir performans sunmak. Kocasının ölümünün ardından Fern, fashionable göçebelerin genişleyen topluluğuna katılmak için radikal bir seçim yapar – kasabadan kasabaya dolaşan, tekerlekler üzerinde anılar ve hikayeler taşıyan minibüslerde ve römorklarda yaşayan insanlar.
Sadece rasgele izlenmenin ötesinde, Göçebe gerçekten hissediliyor. Özellikle daha yavaş pacing ve sessiz anlatısı göz önüne alındığında, herkesin çayı değil. Bununla birlikte, açık otoyolların veya kamp ateşlerinin uzun, kalıcı çekimleri olsun, güzel natüralizmiyle gerçekten yankılananlar için büyüleyici bir movie. Bu konuda da harika olan şey, sadece göçebe yaşamı nasıl göstermediğidir, bunun yerine izleyicileri izleyicilere güçlü bir baskı bırakacak kadar güçlü hissettiren hassas bir yönle ritmine davet eder. Ev kavramı, bildiğiniz gibi ait olduğunda ne anlama geldiğini sorgulamasının ötesinde, en çok ne yapışır Göçebe tartışmasız genişlik ve görünüşte sonsuz ufuk. Fern’in iç görevi gibi, hem korkar hem de serbest kalır. Bu yüzden, Eğer hayatta değil, hareket içinde hayatı bulanların gözleriyle görülen bir kendini keşfetme filmi arıyorsanız, muhteşem Göçebe doğru seçim.
- Yayın tarihi
-
19 Şubat 2021
- Çalışma zamanı
-
107 dakika
