Tabii ki, Silikon Vadisi asla tüm çiçekler ve psychedelics değildi. Kapor, “Karşı koca kökleri ile kendini düzleştirebilecek her şey için para kazanmak ve güç biriktirmek her zaman ana akımda olmuştur” diyor. Ve elbette, Vadinin siyaseti her zaman güçlü bir liberter yükü vardı.
Ancak girişim kapitalistleri bile devrim duygusu ile uğraşıyor gibiydi – sanki hava koşulları bombalardan halka arz yol gösterilerine geçti. İnternet bir gök gürültüsü gibi geldiğinde, ideolojik movie müziği kulak bölündü. Ünlü 1996’da “Siber Uzayın Bağımsızlığı Bildirgesi” nde arkadaşım John Perry Barlow, internetin toprak yasalarını ve sınırlarını aştığını savundu. “Mülkiyet, ifade, kimlik, hareket ve bağlam konusundaki yasal kavramlarınız bizim için geçerli değil” diye yazdı.
Aman tanrım, umutlarımızı internette gönderdik mi? Onlarla ilk tanıştığımda Larry Web page ve Sergey Brin geniş gözlü idealistlerdi. Jeff Bezos, bir arkadaş gibi geldi, Amazon çalışanlarının kendisi de dahil olmak üzere, bilgisayarlarını pahalı masalar yerine yeniden düzenlenen ahşap kapılara kurduklarını belirtmek istedi. Zuckerberg ile ilk konuşmamdan sonra, mobilya olmadan küçük bir daireye gitti.
Ve sonra internetin devleri şirketlerini kendi ifade, kimlik ve bağlam kavramlarını dayatmaya yönlendirdi. Bir zamanlar mütevazi liderler hayal edilemez ödüller topladılar. Şimdi zenginliklerini yeterince gösteremiyorlar – evler, yatlar, uçaklar.
Tipik olarak hoş bir Temmuz gününde, Palo Alto evinin oturma odasında Ortak Enterprise Silikon Vadisi adlı bir düşünce kuruluşu işleten Russell Hancock ile bir araya geldim. 2000 teknoloji kazası sırasında onu yakaladı; Şimdi Paly’de nesillere yakın servet olmadan bir kulübe satın alamazsınız. Tek bir çiftlikten memnun olmayan Web page ve Zuckerberg, bir kez pastoral sokakları süpervillain bileşiklerine dönüştürerek yakındaki mülkleri topladılar.
Hancock, “Mutuliyetle iyi giden insanlar, gerçekten müthiş bir zaman geçiriyorlar” diyor. Silikon Vadisi’ndeki diğer herkes için servet boşluğu daha cezalandırıcı, daha saçma oluyor. Apple 1980’de halka arzını aldığında, Steve Jobs’un internet değeri neredeyse 100 milyon dolarlık bir üst düzey bir tepeye çıktı. Şimdi Zuckerberg’in AI araştırmacılarına tek bir yıllık emek için bu kadar moolah sunduğu bildiriliyor. Hancock, Dünya Bankası kalabalığı arasında popüler olan bir eşitsizlik ölçüsü olan Gini katsayısını getiriyor. 90’lardan beri “Gini’de 30’dan 83’e gittik” diyor. “Bunlar Fransız Devrimi için koşullar.”
Başka bir büyük değişiklik ortaya çıkıyordu. En uzun süredir, Airbnb ve Openai gibi şirketler için çalışan eski bir Invoice Clinton çalışanı Chris Lehane, yazılım “neredeyse dördüncü bir boyut gibiydi” diye belirtiyor. Teknoloji liderleri batıya kalmayı ve siyasetten kaçınmayı göze alabilirler. Ancak daha sonra yazılım ürünleri tüm iş sektörlerini yıkmaya başladı. “Bu ürünler fiziksel olarak taksiler, kısa süreli kiralar ve gıda dağıtımında kendini gösteriyorlardı,” diyor Lehane, “mevcut siyasi sistemlere, inançlara, yasalara karşı çıkıyor.” Bazen insanlar bu saldırıdan öldü. Eski, sevilen işletmeler kapalı. Yerel politikacılar kızdı. Sistemi oynamak için Silikon Vadisi bataklığa atladı. Mevcut yönetimin bir teknolojisinin bana söylediği gibi, “Vadi şimdi siyaseti görmezden gelemeyeceğini fark ediyor, çünkü siyaset sizi görmezden gelmeyecek.”
